Na de beëindiging van de Koude Oorlog zijn de taken van de Nederlandse krijgsmacht en de wijze waarop hier door de politiek invulling aan wordt gegeven drastisch veranderd. De twee grootste veranderingen zijn de opschorting van de dienstplicht en een intensivering van de deelname aan internationale vredesoperaties. Deze twee ontwikkelingen hebben het werk van de geestelijk verzorger bij de krijgsmacht ingrijpend veranderd. Door het opereren tijdens uitzendingen in een hoog geweldspectrum worden geestelijk verzorgers direct betrokken bij het gebruik en de gevolgen van geweld, zeker als zij er voor kiezen om mee op patrouille te gaan. Moet een geestelijk verzorger, met een beroep op het recht om het eigen leven te beschermen, een wapen kunnen dragen? Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.