In de jaren zestig was ik een schooljongen en de Fransman Cohn-Bendit was een van de woord- en aanvoerders van de antiautoritaire revolte. De culturele revolutie van de sixties werd voltrokken door de kinderen geboren in of vlak na de oorlog, de generatie boven mij. Maar begin jaren zeventig kon ik als school-activist en zoon van een autoritaire vader in het opstandige Amsterdam alsnog een aardig partijtje meeblazen. De politie was in die tijd niet onze allergrootste tegenstander, maar wel een boeman: zij was immers de vaak gewelddadige beschermer van de autoriteiten en daarmee de tegenstander van vrijheid en anarchie. Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.