Deze tekst is de bewerking van een lezing met dezelfde titel op de jaarlijkse ontmoetingsdag van de Nederlandse Cystic Fibrosis Stichting (NCFS) op 12 april 2003. Inleiding Problemen van ouders bij het grootbrengen van een chronisch ziek kind kun je onderscheiden in gewone opvoedingsproblemen en problemen die gerelateerd zijn aan het feit dat hun kind een chronische ziekte heeft én dat die ziekte levensbedreigend is. Ik heb zelf op dit gebied geen speciale deskundigheid: als vader heb ik die expertise niet hoeven te ontwikkelen, en in mijn werk - bij de afdeling orthopedagogiek van de Vrije Universiteit - heb ik me sinds een jaar of 15 in iets heel anders verdiept, namelijk in kindermishandeling. Mijn pogen iets te begrijpen van ouders die hun kinderen mishandelen heeft echter gemaakt dat ik me ben gaan afvragen wat in het algemeen de kwetsbaarheden en de sterktes van ouders zijn en hoe die zich in allerlei situaties tot elkaar verhouden. Ik heb het in dit artikel dan ook niet over ouders bij wie kinderen ernstig te kort komen, maar over ouders die een kind ondanks een ernstige ziekte in leven willen houden en het een zo goed mogelijk leven bieden. Net als andere ouders gaat hun dat niet altijd even goed af, en - net als andere ouders — leren ze met vallen en opstaan. Alvorens iets te zeggen over specifieke opvoedingsproblemen, wil ik het hebben over de vraag wat alle ouders drijft en op de been houdt, ook als het heel erg tegen zit. Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.